​

​

Çocuklar okulu sever. Okul, onların sosyal bir birey olma ihtiyacını karşılar. Ama bazen okul ile bir bağ kurmaları zaman alabilir.  Biz yetişkinler, çocukların hayat algısını bizimkinden farklı sanırız ama aslında çocuklar bizim hayatımızın bir prototipini yaşar. Nasıl ki yeni bir ortama alışmak bizim için zaman gerektiriyorsa onlar için de aynı durum söz konusudur. İnsan, hayatında bir değişikliğe önce tepki verir. Alıştığı konfor alanından çıkmak istemez. Direnir. Bir diğer yandan da doğadaki her canlı gibi uyumlanma yeteneği oldukça gelişmiştir. Düşünsenize milyonlarca yıldır nelere uyumlanarak yaşamını devam ettirmiştir insanoğlu. Diyeceğim o ki, okula da alışacaktır. Sadece okulda bir bağlanma nesnesi bulmaya ihtiyacı vardır. Çoğunlukla öğretmeni, orada tanıştığı bir arkadaşı ya da kim bilir sabahları ona gülümseyen bir okul görevlisi olacaktır bu ama illaki olacaktır. Sadece kendi zamanına saygı duyulmasına, sevgiye, ilgiye, desteğe ihtiyacı vardır. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki ben okula alışamayan çocuk görmedim ama okula alışma sürecinde sabırsızlanıp çocuğu telaşlandıran anne baba ve okula alışma sürecini bir sorun olarak algılayan öğretmen çok gördüm.